Wij mensen zien onszelf graag als kroon op de schepping. Geschapen naar God’s evenbeeld mogen we vrijelijk heersen naar wat aan ons ondergeschikt is. Zo staat het in de bijbel. Met als resultaat gekapte regenwouden, luchtvervuiling, leeggeviste zeeën en smeltende gletsjers.
Dat is niet zomaar gegaan. Daar hebben we hard voor moeten werken. Tot de industriële revolutie ging het allemaal nog zo zijn gangetje maar daarna was het hek van de dam. Ineens konden we vliegen, auto rijden en onze wereld exploreren en exploiteren. Hoe groter onze wereld werd, hoe kleiner de wereld van de andere schepselen werd. Heel wat planten- en diersoorten overleefden onze expansiedrift niet. Waar gehakt wordt vallen spaanders!
De boodschap dat wij mensen de kroon op de schepping zijn is kennelijk nog niet doorgedrongen tot alle uithoeken in de wereld. Want anders is het onbegrijpelijk hoe ineens minuscule en onzichtbare virus-wezentjes ons de les komen lezen. Ze zijn ongetwijfeld ook God’s schepping, maar van het ondergeschikte soort. Alleen weten zij dat niet. We kunnen hun voorlezen uit de bijbel. Wellicht dat ze dan begrijpen waar hun plek is. En als ze het dan nog niet snappen? Dan kunnen we voor ze bidden, of voor ons. Of....... we maken een vaccin!
