'In ons leven zijn er momenten en gevoelens die we eeuwig zouden willen laten duren, stond er in de Whatsapp'. En dat we in ons leven momenten en gevoelens kennen van wie we zouden willen dat ze nooit voorbij zouden gaan. Er zijn ook momenten die zo pijnlijk zijn dat iedere seconde een eeuwigheid lijkt te duren. Maar wat het ook is, hoop of wanhoop, geluk of verdriet, geen enkel gevoel of situatie is er voor altijd. Eb en vloed, leven en sterven wisselen elkaar af en horen onverbrekelijk bij elkaar. Het één is er niet zonder het ander. Zo gaat het leven en dat is wat we moeten leren te accepteren.
Corona
De corona-pandemie jaagt menigeen de stuipen op het lijf. Mensen worden bang om besmet te raken, om dood te gaan of om anderen te besmetten. Er zijn angsten over het verlies van banen, van inkomen, van welvaart. Angst verspreidt zich onder de mensen haast nog sneller dan het virus. En er is hoop. Hoop dat het straks weer beter gaat, dat er een vaccin tegen het virus komt, dat straks alles weer zo wordt zoals het was.
Die wens is begrijpelijk, maar is dat ook wat we echt willen?
Willen we terug in de ratrace, luchtvervuiling, files, te weinig vrije tijd, en steeds maar doorgaan?
Wat is de prijs die we daarvoor betalen als mensen en als maatschappij?
Het geheel is meer dan de som der delen
De ziektesymptomen van onze welvaartsmaatschappij waren al lang zichtbaar zoals burn-out, verslavingen, overgewicht en stress. In deze crisis laat de overheid zich in hoge mate adviseren door virologen. Artsen die zijn opgeleid om ziektes te bestrijden, virussen te doden maar niet om gezondheid te creëren.
Gezondheid vraagt om een andere manier van kijken naar wat ons gezond en wat ons ziek maakt.
Systemisch gezien zou je je de volgende vraag kunnen stellen:
'Zou het kunnen zijn dat onze maatschappij een ziekteverwekker nodig heeft om als geheel weer meer in balans te komen en gezond te worden?'
Een maatschappij die al jaren veel geld uitgeeft aan het bestrijden van de symptomen maar niet dieper kijkt naar de oorzaken. Welke prijs betalen we voor het alsmaar najagen van meer welvaart? Wat zou nodig zijn om een beweging te maken naar meer welzijn? Zowel als mens als ook als maatschappij? Wellicht krijgen we nu een kans geboden om ons de meer essentiële vragen te stellen.
De wondervraag
Stel dat na Corona niet meer alles zou zijn als eerst, hoe zou jij dan willen dat jouw leven eruit zag, hoe zou je je de ideale maatschappij voorstellen? Zou jij willen leven in een maatschappij die minder hard gaat maar daarvoor meer rust en ruimte is voor welZijn
We kunnen dit alleen samen doen, zegt de regering. Laten we dan ook samen kijken naar hoe het anders kan! Als geheel zijn we meer dan de som der delen.
Ook dát gaat weer voorbij
En als toch alles weer zo wordt zoals het was? Dan kunnen we ons troosten met de gedachte dat niets voor altijd is en dat ook dát weer voorbij gaat!
