Ze had gebeld om een afspraak te maken voor coaching. Met enige moeite kon ik haar ervan weerhouden om de afspraak aan het eind van een lange werkdag te plannen. Jeugdzorgprofessionals zorgen immers eerst goed voor alle anderen. Ik wilde het gesprek al beëindigen toen ik haar aarzeling hoorde. Wilde ze nog iets vragen of zeggen? Met enige schroom en het zoeken naar de juiste woorden zei ze dat in hun organisatie veel waarde gehecht wordt aan Verwachtingsmanagement. Of ik daar ook aan deed?
Een woord om op je in te laten werken
Verwachtingsmanagement. Ik liet het woord op me inwerken. Het was als het smelten van een ijsje op je tong. Je weet dat het alleen lege calorieën oplevert maar het is ergens ook heel lekker. Verwachtingsmanagement is ook zo'n woord wat onmiddellijk de beelddenker in mij wakker roept. Maar voordat mijn fantasie met mij ervan door zou gaan vroeg ik voor de zekerheid aan haar wat zij eronder verstond." Nou", zei ze, "dat is dat je van tevoren doelen opstelt en afspraken maakt over het traject, de frequentie en zo. In ons werk moeten we goed nadenken over wat we doen en zelf vind ik het ook fijn om goed voorbereid te zijn en de controle te hebben".
Hoe noemden we dat vroeger?
Nu begon me iets te dagen. Hoe noemden we dat vroeger toch ook alweer? Of hadden we er toen nog geen woord voor omdat we niet zoveel verwachtingen hadden die gemanaged moesten worden? Geen idee, hier had ik nog niet zo over nagedacht.
Ze wachtte geduldig op mijn antwoord en ik prees haar om haar gedegen werkwijze. Ik vertelde dat we in het systemisch-fenomenologisch werk ook heel gedegen aan de slag gaan maar dat daar naast het denken ook het voelen heel belangrijk is; dat het probeert om weer een verbinding te maken tussen hoofd en hart, tussen kennis en weten. En dat we daarbij uitgaan van het "niet weten". Dat de innerlijke beelden soms een heel andere taal spreken dan ons hoofd en dat we dan ineens iets kunnen zien en voelen van binnenuit. En dat dat dan voelt als "weten", een geweten weten. Er zouden hele andere doelen dan die, die ze eerst bedacht had kunnen langskomen en ook de frequentie van afspraken zou niet van tevoren bedacht zijn maar zich aandienen; vanuit het innerlijke weten, en dat dat voelbaar en ervaarbaar is.
Het Niet Weten
Of ik al wartaal pratte, vroeg ik aan haar, en of dat wel een werkwijze was waarmee ze wat zou kunnen? Het werd even stil. "Het is wel heel anders dan wat ik normaal doe", zei ze. En naar weer een korte pauze, "misschien is dat dan wat nu het juiste is". Ze lachte als een ondeugend meisje. Je niet voorbereiden, het niet weten en je maar overgeven aan dat wat komt. Ze kon zich er niets bij voorstellen maar het maakte haar bij voorbaat al heel erg vrolijk.
Toch wel fijn om zo samen te werken aan verwachtingsmanagement!
